Vandaag ontving ik van een broeder uit de gemeente de laatste nieuwsbrief van Lighthouse, waarin ik een artikel las van Roger Oakland, Contextual Theology - Falling From Truth Through the Emerging Church. Oakland heeft het niet op de emerging church en ook niet op contextuele theologie in het algemeen. In de zogenaamde emerging churches staat niet langer het Woord van God centraal in de preek, maar de ervaringen van mensen worden gedeeld en in het licht daarvan wordt door middel van verhalen en symbolen het Woord van God bestudeerd. In contextuele theologie moet de bijbelse boodschap zogezegd worden aangepast aan de context (cultuur, etniciteit, geschiedenis). Met de woorden van Oakland: "since cultures and societies are always changing, the Word must change with it and be conformed to these changes." Oakland wijst daarentegen op Romeinen 12:2, waar Paulus schrijft: "wordt niet gelijkvormig aan deze wereld, maar wordt hervormd door de vernieuwing van uw denken." Oakland waarschuwt ons voor de 'emergent conversation': "the emergents are leading followers in the opposite direction, teaching that the Word of God needs to be conformed to people and cultures instead of allowing it to conform lives through Jesus Christ." Niet de cultuur, maar het Woord van God moet de gezaghebbende norm zijn voor ons leven.
Het Woord van God is zeker de gezaghebbende waarheid in alle tijden en het verliest niets aan relevantie door alle eeuwen heen. Dat deel ik van harte met Oakland. Aan het Woord van God moeten wij niets toevoegen en niets afnemen (Openbaring 22:18-19). De boodschap blijft altijd dezelfde. Ik vraag mij echter af of Oakland een goed begrip van contextuele theologie naar voren brengt. Contextuele theologie wil niet per definitie de bijbelse norm vervangen door een culturele norm. Dit is zeker altijd een aanwezig gevaar en daarom ben ik blij met deze waarschuwing, maar het is wel wat kort door de bocht om te stellen dat men zich hier in de 'emergent conversation' aan schuldig maakt. Men wil de cultuur waarin we leven serieus nemen, maar men wil helemaal niet de cultuur tot norm verheffen. Volgens Oakland zouden 'emergents' hun volgelingen aanzetten om gelijkvormig te worden aan de cultuur in plaats van Jezus Christus. Identificatie met Jezus Christus is echter één van de belangrijkste zaken die men in de 'emergent conversation' wil voorstaan. Zie bijvoorbeeld Eddie Gibbs en Ryan K. Bolger, Emerging Churches: Creating Christian Community in Postmodern Cultures (Grand Rapids, MI: Baker, 2005), 47-63.
We zijn als christenen niet "van de wereld" en daarom moeten we ook niet gelijkvormig worden aan deze wereld, maar we blijven wel een plaats hebben "in de wereld" en we worden ook geroepen om het evangelie te verkondigen "in de wereld." We moeten dan wel de cultuur (lees: context) waarin we leven bestuderen, serieus nemen en zoeken naar wegen om ons licht te doen schijnen. Mijns inziens is dit precies waar de 'emerging conversation' zich mee bezighoudt en we doen er goed aan deze dialoog actief te volgen. De waarschuwing om ons niet te laten leiden door de cultuur, maar door het Woord van God, neem ik daarbij natuurlijk ernstig ter harte. Het kan daarom nooit kwaad om kritische geluiden als die van Oakland goed te bestuderen. Begin augustus verschijnt een nieuw boek van Oakland op de markt, waarin de 'emergent conversation' kritisch onder de loep wordt genomen, getiteld Faith Undone: The Emerging Church - A New Reformation or an Endtime Deception.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten