In de planning lag nog 1 berichtje over het thema wachten, die in gedachten al langer klaar ligt, maar enkel wacht op publicatie. Nu hoorde/las ik gisteren echter een prachtig citaat in verband met dit onderwerp en deze wilde ik u daarbij niet onthouden. Ik woonde gisteren de conferentie LOGOS III bij aan de Katholieke Universiteit Leuven met als thema "Wanneer de schepping kreunt in barensweeën," waarbij ik ook gelijk de publicatie ontving van alle lezingen. Zeer interessante lezingen tijdens deze conferentie. Tijdens de laatste lezing die ik bijwoonde citeerde Johan Verstraeten Edith Stein (weliswaar in een geheel andere context, maar het citaat spreekt voor zich en de relatie met het thema wachten/het belang en het doel van geduld hebben spreekt voor zich):
"Er bestaat een situatie van rusten in God, van volledige ontspanning van alle geestelijke inspanning, waarin men geen plannen maakt, geen besluiten neemt en vooral niet handelt, maar al het komende aan Gods wil overlaat (...); deze toestand is mij ten deel gevallen, nadat een gebeurtenis die mijn krachten te boven ging, mijn geestelijke levenskracht volledig opteerde en mij beroofde van elke activiteit. Dit rusten in God is in vergelijking met het tekort schieten uit gebrek aan levenskracht iets totaal nieuws en eigenaardigs. Dat eerste was de stilte van de dood. Maar in haar plaats komt het gevoel van geborgen zijn, ontslagen zijn van iedere zorg en verantwoordelijkheid en verplichting tot handelen. En doordat ik mij aan dit gevoel gewonnen geef, begint langzaam maar zeker nieuw leven mij te vervullen en mij -zonder iedere inspanning van de wil- tot een nieuwe activiteit aan te zetten. Deze levendmakende toestroom verschijnt als voortvloeisel van een activiteit en een kracht, die niet de mijne is, en zonder aan de mijne een of andere eis te stellen in mij werkzaam wordt. De enige voorwaarde voor een dergelijk geestelijke wedergeboorte schijnt een passieve ontvankelijkheid te zijn, zoals die in de structuur van de persoon gefundeerd is."
Bovenstaande is geciteerd uit: Verstraeten, Johan, "Schepping tussen pessimisme en optimisme: de nood aan een verlossingsperspectief in de sociale ethiek," In Decoene, Annelleen, Jacques Haers en Marianne Servaas (red.), Wanneer de schepping kreunt in barensweeën: hedendaagse reflecties over schepping (Antwerpen: Halewijn, 2008), 168. Mooier zou ik het zelf niet kunnen verwoorden. Als je op een dergelijke manier kunt 'rusten in God', dan vind je ook vreugde in Hem en zal het wachten niet zo moeilijk zijn. In een volgend en laatste bericht over dit onderwerp nog enkele citaten die mij zeer hebben aangesproken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten