WACHTEN (part two)

Lang genoeg gewacht, tijd voor deel twee. In dit bericht wil ik dieper ingaan op het wachten vanuit persoonlijke ervaring.

In de afgelopen jaren heeft het openbaar vervoer voor mij een belangrijke rol gespeeld in het leren wachten en dus geduld hebben. Geen rijbewijs, dus altijd afhankelijk van het openbaar vervoer. Treinen en bussen laten nogal eens op zich wachten, hetzij door vertraging, hetzij door (veel of weinig) overstaptijd. Dat is vaak frustrerend geweest en het voelt aan als verloren tijd, maar de gedachten 'het is nu eenmaal zo' en 'je went er vanzelf wel aan' helpen wel om te leren hierover niet langer gefrustreerd te raken. Een tijd geleden heb ik wel mijn rijbewijs gehaald en sinds kort heb ik zelf een auto (yahoo!), maar toch moest ik ook weer even wachten en geduld hebben voordat ik ermee kon rijden, want eerst moest het met de verzekering in orde zijn en ik moest wachten op mijn kentekenplaten. In het laatste geval van wachten had ik iets om naar uit te kijken, namelijk mobiele vrijheid, dus dat was wel de moeite waard om naar uit te zien en nog even geduld te hebben. In het eerste geval--wachten op de trein of bus--zijn het nut en doel iets minder bijzonder, maar in ieder geval kun je daarbij leven met de hoop dat je ooit met het OV de juiste bestemming zult bereiken.

Bovenstaande voorbeelden zijn natuurlijk niet zo spectaculair. Belangrijker voor mij is het om te weten wat ik nu eigenlijk met mijn leven wil en te ontdekken wat God wil met mijn leven. Ik ben al jarenlang theologie aan het studeren, ik werk al enkele jaren voor de Evangelische Theologische Faculteit, ik heb een kleine anderhalf jaar als voorganger wat mogen proeven van het gemeentewerk in Vlaanderen, ik ben daarnaast nu op verschillende plaatsen betrokken in het onderwijs en ik heb zo op jonge leeftijd dus al heel wat mogen zien, horen, proeven, ruiken en tasten. En toch...toch word ik nu teruggeworpen op de vraag wat ik nu eigenlijk met mijn leven wil in de (nabije en verdere) toekomst. Ik ben ervan overtuigd dat het zal helpen om met motivatie en enthousiasme ergens gericht naar toe te werken als je een helder plaatje voor ogen hebt. Ik heb vele mogelijkheden en veel perspectief voor de toekomst, maar nog geen helder plaatje. Hoe kan ik dat vinden?

Geduld hebben! Wachten! Ik doel hierbij niet op een passief wachten, waarbij ik op mijn luie stoel ga zitten tot er iets gaat gebeuren. Ik denk namelijk niet dat er dan veel gaat gebeuren. Ik doel op een actief wachten, waarbij ik met plezier en geduld al mijn verantwoordelijkheden opneem en daarnaast ruimte creeër om antwoord te vinden op mijn belangrijke vraag: wat wil ik met mijn leven? Hoe creeër ik die ruimte? Door aandacht te schenken aan deze vraag in gedachten, in gesprekken, in gebed. Ik vind het eerlijk gezegd niet meer zo moeilijk om voor deze zaak geduld op te brengen, want deze zaak is te belangrijk om snel te forceren, het is verre van noodzakelijk om meteen al het antwoord te willen weten en ik vertrouw erop dat het wachten niet voor niets is. Een bijbels voorbeeld, waaruit ik deels dit vertrouwen put, vind ik in de profeet Habakuk. Meer over hem in een volgend bericht.

Afsluitend voor dit bericht kan ik persoonlijk getuigen dat het zeer rustgevend is als je leert te wachten zonder frustratie en ongeduld en dat kun je werkelijk leren door vallen en opstaan. Bovendien loont vrijwel alles waarop men moet wachten de moeite, anders zou men er namelijk niet op wachten.