WACHTEN (part three)

Vaak wacht ik voor een volgend bericht op inspiratie. Dit keer is er genoeg inspiratie, maar moest ik heel anders in alle drukte wachten op de juiste gelegenheid om hier iets mee te doen. Een luxeprobleem dus, zullen we maar zeggen.

Ook de profeet Habakuk is het wachten niet onbekend. Hij worstelde met allerlei vragen naar God toe. "Hoelang, Here, roep ik om hulp en U hoort niet?" (Hab. 1:2). "Waarom laat U mij ongerechtigheid zien en aanschouwt U ellende?" (Hab. 1:3). Velen zullen met dergelijke vragen meteen antwoord willen, voordat zij rust vinden. Bij Habakuk lijkt dit heel anders. Na zijn vragen en gedachten te hebben uitgesproken in hoofdstuk 1, vervolgt hij in hoofdstuk 2: "Ik wil gaan staan op mijn wachttoren en mij stellen op de wal, ik wil uitzien naar wat Hij tot mij spreken zal, en wat ik moet antwoorden op mijn klacht." (Hab. 2:1). Habakuk komt hier helemaal niet ongeduldig over. Hij heeft zijn klachten bekendgemaakt. Het zijn belangrijke vragen waar hij antwoord op wil. Maar hij heeft alle tijd. Heel 'relaxed' spreekt hij over de volgende stap om in alle rust uit te kijken naar antwoord. Het maakt niet uit of dit even duurt. Hij weet toch wel dat God zal spreken. Op Zijn tijd. Habakuk is bereid om te wachten.

Die houding is een voorbeeld voor ons. Met een dergelijke houding--de bereidheid om te wachten--maken wij het onszelf veel gemakkelijker. We kunnen in alle rust doen wat ons te doen staat, we geven God alle ruimte om te antwoorden en we zijn er voor klaar om naar dit antwoord te luisteren. Habakuk staat open om te luisteren naar God en dat is iets heel anders dan tegen God te zeggen hoe wij vinden dat Hij het moet doen. In het laatste geval zal er niet gauw antwoord komen; in het eerste geval wel. Het antwoord volgt meteen. God ziet de juiste houding van Habakuk en spreekt: "Toen antwoordde de Here mij: schrijf het gezicht op en zet het duidelijk op tafelen, opdat men het in het voorbijlopen zal kunnen lezen. Want wel wacht het gezicht nog tot de bestemde tijd, maar het spoedt zich zonder falen naar het einde; als het vertoeft, verbeid het, want komen zal het gewis; uitblijven zal het niet. Zie, opgeblazen, niet recht, is zijn ziel in hem, maar de rechtvaardige zal door zijn geloof leven." (Hab. 2:2-3). God ziet het onrecht, maar Hij voorspelt ook een toekomst waarin plaats is voor rechtvaardigheid. Door het geloof zal de rechtvaardige leven. Jaren later verwijst Paulus naar dezelfde woorden in Romeinen 1:17. Voor Habakuk is dit nog een toekomstige zaak en bij de vervulling van deze woorden speelt wachten dus opnieuw een belangrijke rol, maar hij krijgt antwoord van God en het wachten is duidelijk niet voor niets.

De bereidheid om te wachten en de hoop die God geeft doen Habakuk vervullen met vreugde. In het derde hoofdstuk spreekt hij een prachtig gebed uit, die hij afsluit met de volgende woorden: "Al zou de vijgeboom niet bloeien, en er geen opbrengst aan de wijnstokken zijn, de vrucht van de olijfboom teleurstellen; al zouden de akkers geen spijs opleveren, de schapen uit de kooi verdreven zijn en er geen runderen in de stallingen zijn, nochtans zal ik juichen in de Here, jubelen in de God van mijn heil. De Here Here is mijn kracht: Hij maakt mijn voeten als die der hinden, Hij doet mij treden op mijn hoogten." (Hab. 3:17-19). Opnieuw spreken woorden van rust en vertrouwen hier boekdelen.

WACHTEN (part two)

Lang genoeg gewacht, tijd voor deel twee. In dit bericht wil ik dieper ingaan op het wachten vanuit persoonlijke ervaring.

In de afgelopen jaren heeft het openbaar vervoer voor mij een belangrijke rol gespeeld in het leren wachten en dus geduld hebben. Geen rijbewijs, dus altijd afhankelijk van het openbaar vervoer. Treinen en bussen laten nogal eens op zich wachten, hetzij door vertraging, hetzij door (veel of weinig) overstaptijd. Dat is vaak frustrerend geweest en het voelt aan als verloren tijd, maar de gedachten 'het is nu eenmaal zo' en 'je went er vanzelf wel aan' helpen wel om te leren hierover niet langer gefrustreerd te raken. Een tijd geleden heb ik wel mijn rijbewijs gehaald en sinds kort heb ik zelf een auto (yahoo!), maar toch moest ik ook weer even wachten en geduld hebben voordat ik ermee kon rijden, want eerst moest het met de verzekering in orde zijn en ik moest wachten op mijn kentekenplaten. In het laatste geval van wachten had ik iets om naar uit te kijken, namelijk mobiele vrijheid, dus dat was wel de moeite waard om naar uit te zien en nog even geduld te hebben. In het eerste geval--wachten op de trein of bus--zijn het nut en doel iets minder bijzonder, maar in ieder geval kun je daarbij leven met de hoop dat je ooit met het OV de juiste bestemming zult bereiken.

Bovenstaande voorbeelden zijn natuurlijk niet zo spectaculair. Belangrijker voor mij is het om te weten wat ik nu eigenlijk met mijn leven wil en te ontdekken wat God wil met mijn leven. Ik ben al jarenlang theologie aan het studeren, ik werk al enkele jaren voor de Evangelische Theologische Faculteit, ik heb een kleine anderhalf jaar als voorganger wat mogen proeven van het gemeentewerk in Vlaanderen, ik ben daarnaast nu op verschillende plaatsen betrokken in het onderwijs en ik heb zo op jonge leeftijd dus al heel wat mogen zien, horen, proeven, ruiken en tasten. En toch...toch word ik nu teruggeworpen op de vraag wat ik nu eigenlijk met mijn leven wil in de (nabije en verdere) toekomst. Ik ben ervan overtuigd dat het zal helpen om met motivatie en enthousiasme ergens gericht naar toe te werken als je een helder plaatje voor ogen hebt. Ik heb vele mogelijkheden en veel perspectief voor de toekomst, maar nog geen helder plaatje. Hoe kan ik dat vinden?

Geduld hebben! Wachten! Ik doel hierbij niet op een passief wachten, waarbij ik op mijn luie stoel ga zitten tot er iets gaat gebeuren. Ik denk namelijk niet dat er dan veel gaat gebeuren. Ik doel op een actief wachten, waarbij ik met plezier en geduld al mijn verantwoordelijkheden opneem en daarnaast ruimte creeër om antwoord te vinden op mijn belangrijke vraag: wat wil ik met mijn leven? Hoe creeër ik die ruimte? Door aandacht te schenken aan deze vraag in gedachten, in gesprekken, in gebed. Ik vind het eerlijk gezegd niet meer zo moeilijk om voor deze zaak geduld op te brengen, want deze zaak is te belangrijk om snel te forceren, het is verre van noodzakelijk om meteen al het antwoord te willen weten en ik vertrouw erop dat het wachten niet voor niets is. Een bijbels voorbeeld, waaruit ik deels dit vertrouwen put, vind ik in de profeet Habakuk. Meer over hem in een volgend bericht.

Afsluitend voor dit bericht kan ik persoonlijk getuigen dat het zeer rustgevend is als je leert te wachten zonder frustratie en ongeduld en dat kun je werkelijk leren door vallen en opstaan. Bovendien loont vrijwel alles waarop men moet wachten de moeite, anders zou men er namelijk niet op wachten.