WACHTEN (part five)

"Waiting for God's leading is extraordinarily difficult and unnatural but always worthwhile."

Met het citaat hierboven begint het hoofdstuk over wachten in Gordon S. Jackson, Destination Unknown: A Guide to Discovering God's Will (Colorado Springs, CO: NavPress, 2004), 132-135. Ook begint met dit citaat het laatste berichtje over dit onderwerp. Enkele jaren geleden las ik het boek Destination Unknown, omdat ik toen erg geïnteresseerd was in de onderwerpen 'Gods wil ontdekken' en 'Gods leiding in je leven'. Nu ik in mijn leven en op deze weblog bezig ben rond het thema wachten, herinnerde ik mij dat hier in dit boek aandacht aan wordt besteed. Hieronder wil ik verder reflecteren op dit thema aan de hand van bovenstaand citaat.

Wachten op Gods leiding is bijzonder moeilijk en onnatuurlijk, maar altijd de moeite waard (vertaling citaat bovenaan). Ik zou zelf niet spreken van 'wachten op Gods leiding', omdat dit lijkt te veronderstellen dat God geen leiding geeft tijdens het wachten en het hele wachtproces wordt dan al direct negatief voorgespiegeld, terwijl ik juist probeer om wachten in een wat positiever daglicht te stellen. Waar Gordon Jackson op doelt is het wachten op de rust en zekerheid om een belangrijke beslissing in je leven te durven nemen, het wachten op duidelijk over Gods wil. In heel dit proces geeft God leiding, als je hiervoor openstaat uiteraard. In vorige berichten werd al duidelijk dat wachten bijzonder moeilijk en onnatuurlijk is, omdat mensen in de regel (een regel kent altijd uitzonderingen!) zeer ongeduldig van aard zijn. Ons natuurlijke ongeduld kan ervoor zorgen dat wachten het laatste is wat we willen doen. Toch moeten we regelmatig wachten. Het is dan niet goed om haastig en ongeduldig te zijn. God werkt in de regel (ook deze regel kent dus uitzonderingen!) niet haastig. Vele profetieën in de Bijbel werden pas veel later vervuld nadat ze werden uitgesproken en velen zijn vandaag nog niet eens vervuld. De mens is van nature ongeduldig, maar God is zeer geduldig. Denk bijvoorbeeld aan wat Petrus schrijft: "De Heer is niet traag met het nakomen van zijn belofte, zoals sommigen menen; hij heeft alleen maar geduld met u, omdat hij wil dat iedereen tot inkeer komt en niemand verloren gaat" (2 Petrus 3:9). Als God geduldig is, dan moet wachten wel de moeite waard zijn, zoals Gordon Jackson schrijft.

Waarom is wachten nu de moeite waard in het leven van een christen? Het is een tijd waarin we kunnen groeien en waarin we ons naar God kunnen uitstrekken. Het is een tijd die God gebruikt om ons te vormen. Het is een tijd die laat zien of we werkelijk geloven in en vertrouwen op Gods leiding in ons leven. Destination unknown. Waar het wachten uiteindelijk goed voor is, dat weten we niet vantevoren. Waar het precies toe zal leiden, dat is onduidelijk in de wachtperiode. Als dit leidt tot frustraties en dus ongeduld, dan vraagt God aan de mens om deze frustraties geheel los te laten en aan hem te geven. God wil niet enkel dat we rust en vrede hebben na de wachtperiode, maar ook in de wachtperiode. Als we dat vinden--wat een serieuze en reeële mogelijkheid is--dan is wachten geen last meer. Hoe meer onrust, hoe meer onduidelijkheid. Hoe meer rust, hoe meer duidelijkheid er zal komen. Wachten is alle moeite waard.

WACHTEN (part four)

In de planning lag nog 1 berichtje over het thema wachten, die in gedachten al langer klaar ligt, maar enkel wacht op publicatie. Nu hoorde/las ik gisteren echter een prachtig citaat in verband met dit onderwerp en deze wilde ik u daarbij niet onthouden. Ik woonde gisteren de conferentie LOGOS III bij aan de Katholieke Universiteit Leuven met als thema "Wanneer de schepping kreunt in barensweeën," waarbij ik ook gelijk de publicatie ontving van alle lezingen. Zeer interessante lezingen tijdens deze conferentie. Tijdens de laatste lezing die ik bijwoonde citeerde Johan Verstraeten Edith Stein (weliswaar in een geheel andere context, maar het citaat spreekt voor zich en de relatie met het thema wachten/het belang en het doel van geduld hebben spreekt voor zich):

"Er bestaat een situatie van rusten in God, van volledige ontspanning van alle geestelijke inspanning, waarin men geen plannen maakt, geen besluiten neemt en vooral niet handelt, maar al het komende aan Gods wil overlaat (...); deze toestand is mij ten deel gevallen, nadat een gebeurtenis die mijn krachten te boven ging, mijn geestelijke levenskracht volledig opteerde en mij beroofde van elke activiteit. Dit rusten in God is in vergelijking met het tekort schieten uit gebrek aan levenskracht iets totaal nieuws en eigenaardigs. Dat eerste was de stilte van de dood. Maar in haar plaats komt het gevoel van geborgen zijn, ontslagen zijn van iedere zorg en verantwoordelijkheid en verplichting tot handelen. En doordat ik mij aan dit gevoel gewonnen geef, begint langzaam maar zeker nieuw leven mij te vervullen en mij -zonder iedere inspanning van de wil- tot een nieuwe activiteit aan te zetten. Deze levendmakende toestroom verschijnt als voortvloeisel van een activiteit en een kracht, die niet de mijne is, en zonder aan de mijne een of andere eis te stellen in mij werkzaam wordt. De enige voorwaarde voor een dergelijk geestelijke wedergeboorte schijnt een passieve ontvankelijkheid te zijn, zoals die in de structuur van de persoon gefundeerd is."

Bovenstaande is geciteerd uit: Verstraeten, Johan, "Schepping tussen pessimisme en optimisme: de nood aan een verlossingsperspectief in de sociale ethiek," In Decoene, Annelleen, Jacques Haers en Marianne Servaas (red.), Wanneer de schepping kreunt in barensweeën: hedendaagse reflecties over schepping (Antwerpen: Halewijn, 2008), 168. Mooier zou ik het zelf niet kunnen verwoorden. Als je op een dergelijke manier kunt 'rusten in God', dan vind je ook vreugde in Hem en zal het wachten niet zo moeilijk zijn. In een volgend en laatste bericht over dit onderwerp nog enkele citaten die mij zeer hebben aangesproken.